عصرايران - چهار نماينده مجلس شوراي اسلامي ، صبح امروز به دفتر وزير راه و ترابري رفتند تا با او ديدار "بسيار مهم و ويژه" اي داشته باشند و گويا در اين ملاقات ، خط و نشان هايي هم براي حميد بهبهاني كشيده اند!
اين ديدار فوق العاده البته براي پيگيري موضوع نقاط سانحه خيز در جاده ها كه سالانه هزاران نفر را به كام مرگ مي كشاند نبود ، ماجراي پل آن روستاي كهگيلويه و بوير احمدي هم كه فقدانش انگشتان اهالي را يكي پس از ديگري قطع مي كند هم در ميان نبود ، قضيه حتي به كشدار شدن بيش از حد احداث آزاد راه تهران - شمال هم مربوط نمي شد چرا كه اساساً مجلسي ها وقت خود و وزير مملكت را با اين موضوعات بي اهميت تلف نمي كنند ؛ قضيه از اين قرار بود كه اين نماينده ها شال و كلاه كرده و از "بهارستان" تا "آفريقا" را گز كرده بودند تا به وزير هشدار دهند كه مبادا دوست شان را از رياست سازمان هواپيمايي كشوري بردارد ؛ همين!
رضا نخجواني رئيس پرحاشيه سازمان هواپيمايي كشوري ، از وقتي كه اخبار مربوط به جابجايي احتمالي اش جدي شده ،رايزني هايي را با برخي نمايندگان مجلس آغاز كرده است و از اين رو بي دليل نيست كه نماينده اي مانند زهره الهيان ، در سخناني بي سابقه ، مدعي مي شود كه تصميم وزير راه براي بركناري نخجواني ، " اقدامي تلافي جويانه در برابر تصميم مجلس براي استيضاح " است و در ادامه با تمجيد از آقاي رئيس ، او را فردي"مدير ، متعهد، انقلابي، متخصص و كارآمد" مي داند كه "اميدي تازه در كالبد سازمان دميده است" و البته در نهايت هم خانم نماينده براي منتقدان نخجواني حكمي تكراري صادر مي كند و آنان را افرادي "ويژه خوار" مي خواند تا بار ديگر ثابت شود صاحبان منصب هنوز به راحتي آب خوردن به منتقدان "برچسب" مي زنند!
واقعاً آيا جاي سوال ندارد كه چرا در شرايطي كه يك وزير مي خواهد از اختيارات قانوني خود در عزل و نصب مديران زيرمجموعه اش استفاده كند ، چند نماينده احساس خطر مي كنند و سراسيمه سراغ وزير مي روند و به اصرار و تهديد از او مي خواهند كه دست روي دست بگذارد؟
جالب اينجاست كه همين نماينده ها ، نه فقط در نشست خصوصي ، كه در گفت و گو با خبرنگاران مي گويند كه اگر وزير ، فلاني را عزل كند ، ما هم او را استيضاح مي كنيم!
به راستي آيا اين نماينده ها اين قدر متوجه نيستند كه استيضاح ، ابزاري براي بركناري وزيران ناكارآمد است و نه وسيله اي براي حفظ اطرافيان خود در قدرت؟!
از اين گذشته ، به فرض آن كه وزير راه ، نخجواني را بركنار كند ؛ آيا در چنين صورتي ، وزير كار خلاف قانون انجام داده تا مستوجب استيضاح باشد؟ پاسخ اين است : خير ، كار وزير قانوني بوده است.
بنابراين صورت مساله تغيير مي كند: چرا بعضي نماينده ها در برابر يك اقدام "قانوني" ، تهديد به استيضاح مي كنند؟ آيا آنها آمده اند تا در برابر اقدامات قانوني بايستند؟!
اين كه نخجواني باقي بماند يا از سازمان هواپيمايي برود ، مساله اي است كه نهايتاً وزير راه درباره آن تصميم خواهد گرفت و اين نوشتار در صدد اتخاذ رويكرد سلبي يا ايجابي درباره عزل يا ابقاي او نيست ، بلكه دغدغه ساختاري وجيزه حاضر اين است كه چرا برخي نمايندگان به جاي آن كه به وظايف اصلي خود و دفاع از حقوق موكلان خود يعني مردم بپردازند ، وكيل مدافع يك مسوول رده مياني دولتي شده اند و اين موضوع آنقدر برايشان مهم و حياتي است كه در روزهاي پركار مجلس براي بررسي برنامه پنجم كشور ، كار و مسووليت شان را رها كرده و به دفتر وزير راه مي روند ، آن هم نه براي پيگيري مطالبات مردم كه براي اعمال فشار بر وزير تا مبادا فلاني از جايش تكان بخورد.
جاي هزار افسوس است كه برخي نمايندگان ، جايگاه نظارتي "خانه ملت" را تا بدين سطح كاهش و شأن نمايندگي مردم را در حد لابي گري براي يك مدير مياني تنزل داده اند ولو به بهاي تهديد و حتي تحقير مدير ارشد او !
به راستي بعضي از اين نمايندگان ، چه بر سر مجلسي آورده اند كه زماني "عصاره فضائل ملت" ناميده مي شد؟!
اين ديدار فوق العاده البته براي پيگيري موضوع نقاط سانحه خيز در جاده ها كه سالانه هزاران نفر را به كام مرگ مي كشاند نبود ، ماجراي پل آن روستاي كهگيلويه و بوير احمدي هم كه فقدانش انگشتان اهالي را يكي پس از ديگري قطع مي كند هم در ميان نبود ، قضيه حتي به كشدار شدن بيش از حد احداث آزاد راه تهران - شمال هم مربوط نمي شد چرا كه اساساً مجلسي ها وقت خود و وزير مملكت را با اين موضوعات بي اهميت تلف نمي كنند ؛ قضيه از اين قرار بود كه اين نماينده ها شال و كلاه كرده و از "بهارستان" تا "آفريقا" را گز كرده بودند تا به وزير هشدار دهند كه مبادا دوست شان را از رياست سازمان هواپيمايي كشوري بردارد ؛ همين!
رضا نخجواني رئيس پرحاشيه سازمان هواپيمايي كشوري ، از وقتي كه اخبار مربوط به جابجايي احتمالي اش جدي شده ،رايزني هايي را با برخي نمايندگان مجلس آغاز كرده است و از اين رو بي دليل نيست كه نماينده اي مانند زهره الهيان ، در سخناني بي سابقه ، مدعي مي شود كه تصميم وزير راه براي بركناري نخجواني ، " اقدامي تلافي جويانه در برابر تصميم مجلس براي استيضاح " است و در ادامه با تمجيد از آقاي رئيس ، او را فردي"مدير ، متعهد، انقلابي، متخصص و كارآمد" مي داند كه "اميدي تازه در كالبد سازمان دميده است" و البته در نهايت هم خانم نماينده براي منتقدان نخجواني حكمي تكراري صادر مي كند و آنان را افرادي "ويژه خوار" مي خواند تا بار ديگر ثابت شود صاحبان منصب هنوز به راحتي آب خوردن به منتقدان "برچسب" مي زنند!
واقعاً آيا جاي سوال ندارد كه چرا در شرايطي كه يك وزير مي خواهد از اختيارات قانوني خود در عزل و نصب مديران زيرمجموعه اش استفاده كند ، چند نماينده احساس خطر مي كنند و سراسيمه سراغ وزير مي روند و به اصرار و تهديد از او مي خواهند كه دست روي دست بگذارد؟
جالب اينجاست كه همين نماينده ها ، نه فقط در نشست خصوصي ، كه در گفت و گو با خبرنگاران مي گويند كه اگر وزير ، فلاني را عزل كند ، ما هم او را استيضاح مي كنيم!
به راستي آيا اين نماينده ها اين قدر متوجه نيستند كه استيضاح ، ابزاري براي بركناري وزيران ناكارآمد است و نه وسيله اي براي حفظ اطرافيان خود در قدرت؟!
از اين گذشته ، به فرض آن كه وزير راه ، نخجواني را بركنار كند ؛ آيا در چنين صورتي ، وزير كار خلاف قانون انجام داده تا مستوجب استيضاح باشد؟ پاسخ اين است : خير ، كار وزير قانوني بوده است.
بنابراين صورت مساله تغيير مي كند: چرا بعضي نماينده ها در برابر يك اقدام "قانوني" ، تهديد به استيضاح مي كنند؟ آيا آنها آمده اند تا در برابر اقدامات قانوني بايستند؟!
اين كه نخجواني باقي بماند يا از سازمان هواپيمايي برود ، مساله اي است كه نهايتاً وزير راه درباره آن تصميم خواهد گرفت و اين نوشتار در صدد اتخاذ رويكرد سلبي يا ايجابي درباره عزل يا ابقاي او نيست ، بلكه دغدغه ساختاري وجيزه حاضر اين است كه چرا برخي نمايندگان به جاي آن كه به وظايف اصلي خود و دفاع از حقوق موكلان خود يعني مردم بپردازند ، وكيل مدافع يك مسوول رده مياني دولتي شده اند و اين موضوع آنقدر برايشان مهم و حياتي است كه در روزهاي پركار مجلس براي بررسي برنامه پنجم كشور ، كار و مسووليت شان را رها كرده و به دفتر وزير راه مي روند ، آن هم نه براي پيگيري مطالبات مردم كه براي اعمال فشار بر وزير تا مبادا فلاني از جايش تكان بخورد.
جاي هزار افسوس است كه برخي نمايندگان ، جايگاه نظارتي "خانه ملت" را تا بدين سطح كاهش و شأن نمايندگي مردم را در حد لابي گري براي يك مدير مياني تنزل داده اند ولو به بهاي تهديد و حتي تحقير مدير ارشد او !
به راستي بعضي از اين نمايندگان ، چه بر سر مجلسي آورده اند كه زماني "عصاره فضائل ملت" ناميده مي شد؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر