از بی حوصلگی سیستم را روشن میکنم و مستقیم سراغ سایت بالاترین میروم و لینکهای داغ را باز میکنم.منتظر خبر مرگ و میر یا کل کلهای سیاسی و بیانیههای صد تا یک چندر غاز نیستم.برای من مهم نیست که رفسنجانی تا دیروز مظلوم بود و خانوادهاش را به فحش کشیدند و امروز باز دوران رجز خوانیاش با کوبیدن احمدینژاد شروع شده.هیچ خوشحال نمیشوم که نزدیکان احمدینژاد هر روز یکی پس از دیگری توسط دیگری لگد مال میشود .چون برای من هیچ چیزی عوض نشده. میخوام دوباره آن روزهای پر از شور و هیجان و عشق و آزادی را با فراخوانهای پر از التهاب ببینم و شمارش معکوس را آغاز کنم برای هر لحظه پر کشیدن به سوی آزادی ولی انگار همه برای امتیاز گرفتن از کاربران بالاترین فقط چیزی میذارن بلکه چند تا امتیاز هم امروز گرفته باشند.دیگه از بالاترین هم خسته شدم و هر روز به این امید میام که فراخوانهای آتشین صفحه اول لینک داغ باشه.به امید روزی که خبر برای راهپیماییهای میلیونی جز صفحه اول لینکهای داغ بالاترین باشه,به امید روزی که گزارش لحظه به لحظه آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی توسط مردم و بر دوش کشیدنشون رو در بالاترین ثبت کنیم. به امید شبی که هلهله کنان تا سپیده دم آزادی توی خیابونها شادی و پایکوبی کنیم و در آخر به امید روزی که سایت بالاترین پیام تبریکش رو با عنوان *ما پیروز شدیم * با بزرگترین شماره نگارش در صفحه اول بذاره
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر