آیا ما که صدای مخالف را سرکوب می‌کنیم، میتوانیم خود را آزادی خواه و مدافع حقوق بشر بدانیم؟
چهارشنبه, ۷م فروردین, ۱۳۹۲
اندازه قلم متن
با توجه به فضای پلیسی و جو سرکوب و خفقان شدیدی که بر کشور ما حاکم است، فضای مجازی اینترنت به تنها امکان حضور و ابراز نظر علنی برای بخش قابل توجهی از معترضین به حکومت تبدیل شده است.
تقریبا همه ما نیز مدعی اعتقاد به دموکراسی و حقوق بشر و حقوق مخالفین خود هستیم. ولی متاسفانه بسیاری از ما نیز هنگامی که با مخالفین خود در همین فضای مجازی مواجه می‌شویم، کمترین تحمل و مدارایی از خود نشان نمیدهیم که هیچ، بلکه با خشونت کلامی و انواع روش و ترفند مختلف تلاش می‌کنیم آنان را سانسور و سرکوب کنیم.
آیا این خطر وجود ندارد که در فردای نابودی دیکتاتوری حاکم و بوجود آمدن فضای باز سیاسی و اجتماعی، ما و امثال ما با بردن این تفکر حذفی خود به سطح جامعه، تیشه به ریشه آن دموکراسی نوپا بزنیم و پایه‌های ایجاد دیکتاتوری جدیدی را فراهم کنیم؟
آیا بهتر نیست امروز احترام به آزادی بیان و حقوق انسانی برای مخالفین خود را در فضای مجازی تمرین کنیم تا فردا تبدیل به نسل جدیدی از چماق به دستان و آزادی ستیزان در کشور دیکتاتور زده خود نشویم؟
البته قابل درک است که با توجه به جنایات و فجایعی که هر روزه در کشورمان صورت می‌گیرد، تمرین این روش و کنترل احساسات مملو از خشم و عصبانیت حاصل از این وضعیت همیشه کار ساده‌ای نباشد. اما فراموش نکنیم که بسیجیان و جنایتکاران امروزی نیز هنگام چماقکشی و سرکوب معترضین و دگر اندیشان عصبانی و خشمگین هستند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر