"گویی شانزده آذر روزی برای مبارزه با دولت‌های برآمده از کودتا است. در شانزده آذر سال سی و دو، حکومت کودتایی پهلوی سه تن از دانشجویان دانشگاه تهران را شهید کرد و جنایتی را در کارنامه خود ثبت کرد و این روز تبدیل به روزی برای مبارزه با استبداد شد."
اما در شانزده آذر امسال دانشجو کدامین درد خود را فریاد زند؟ کدامین ظلمی را که بر او روا داشته‌اند به زبان آورد؟ از حمله وحشیانه به خوابگاه‌های دانشجویی بگوید، یا از ربودن و شکنجه و تجاوز و کشتن جوانان در زندان و خیابان‌ها، از ندای خود بگوید که خاموش شد یا از سهرابش بگوید که به نیرنگ کاووس‌های زمان جوان‌مرگ شد، یا از محسن بگوید که دهانش را به جرم گفتن کلمه ممنوع آزادی خرد کردند.
امسال مردم شانزده آذر را به مبارزه علیه کودتای 22 خرداد می‌پردازند، این روز، روز اعتراض و همبستگی مبارزاتی دانشجويان سراسر ايران عليه کودتا‌گران خواهد بود، روز اتحاد دانشجویان با هم و با مردم است تا ملت ما بار دیگر عظمت خود را به مستبدان نشان دهد، تا دیگر خس و خاشاک و اراذل و اوباش تلقی‌شان نکنند.
این جنبش توانسته تمامی اقشار و افکار گوناگون کشور را زیر یک پرچم واحد گرد آورد و به جهانیان خواست‌های آزادی‌جویانه و عدالت‌طلبانه خود را بنمایاند و با شیوه مبارزات بی‌خشونت مسالمت‌آمیز بودن این حرکت ملی را به همگان بفهماند، آنچه مهم است حضور ماست و تجلی دوباره جنبش سبز و اینکه جنبش تابان‌تر از همیشه به راه خود ادامه می‌دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر