یکی از اصلی‌ترین شعارهای قبل از
انقلاب که اغلب توسط انقلابیون در بین مردم عادی برای جلب توجه و حمایت
آن‌ها شایع شده بود، تاکید بر جنبه‌ها و نتایج مثبت اقتصادی انقلاب سال
۵۷ بود. در آن روزها علاوه بر شعارهای مخصوص برای روشن‌فکرها که هرگز رنگ
واقعیت به خود ندید، تبلیغ جنبه‌های سودمتد انقلاب بر وضع معیشتی مردم که
باعث می‌شد فقر به کلی نابود شود یکی از پایه‌ای‌ترین شعارها بود و این
حربه توانست عده‌ای نسبتا زیاد را طرف‌دار انقلاب در آن سال کند. این‌که
قرار بود هیچ گرسنه‌ای بعد از انقلاب وجود نداشته باشد و فقر از بین رود،
کم‌کم در حال تبدیل به واقعیت است.
پدربزرگ من همیشه در این زمینه
به شوخی می‌گفت: آخوندها راست می‌گویند! با آمدن آن‌ها فقر از بین رفته و
دیگر فقیری وجود ندارد. جمهوری اسلامی باعث شد همه فقرا از گرسنگی بمیرند و
به این ترتیب گرسنه و فقیری در جامعه ایران وجود ندارد.
امروز ۳۴ سال بعد از انقلاب سال
۵۷، به این شعار که قرار است تا چند سال بعد از انقلاب گرسنه‌ای وجود
نداشته باشد، رسیده‌ایم. قیمت مواد غذایی و دارویی به اندازه‌ای بیش‌تر شده
است که کم‌کم بسیاری به خاطر گرسنگی و یا تامین نشدن مواد دارویی در
گوشه‌ای جان می‌سپارند. عده‌ای از روی فقر و نداری خودکشی می‌کنند و عده‌ای
هم به جرم دزدی کشته می‌شوند و از طرفی قتل‌ها هم افزایش یافته‌اند. به
این ترتیب، تا چند سال دیگر در ایران گرسنه‌ای وجود نخواهد داشت و یکی از
اصلی‌ترین اهداف انقلاب شکوه‌مند در آستانه پیوستن به حقیقت است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر