پارلمان بریتانیا
مرکز مطالعات اعتراضی
شانزدهم ژانویه ۲۰۱۳
سخنان آغازین
رضا پهلوی
مرکز مطالعات اعتراضی
شانزدهم ژانویه ۲۰۱۳
سخنان آغازین
رضا پهلوی
عالیمقامان:
مایلم در اینجا همراه با نمایندگان کمیته موقت شورای ملی ایران از اعضا متشخص کمیته ایران تشکر کنم که این موقعیت را در اختیار ما قراردادند تا بتوانیم اهدافمان در مبارزه برای آزادی و دموکراسی را با شما درمیان بگذاریم.
در طول دهه گذشته مشروعیت رژیم روحانیون بشدت افت کرده است و«انتخابات ریاست جمهوری» آخرین میخ بر تابوت این رژیم بود. خسته از بازی قدیمی انتخاب بین بد و بدتر، ایرانیان به خیابان ها ریختند تا بیش از این طلب کنند.رژیم یکبار دیگر با دستگیری های جمعی واکنش نشان داد و جنبش نوظهورسبز را سرکوب کرد. اما جوانان خستگی ناپذیر به مقاومت خویش ادامه دادند. پس از شکست مفتضحانه ۲۰۰۹ من تمرکز خود را متوجه این جنبش و نسل کنونی و خواسته هایشان کرده ام. بسنده است که بگویم راه حل نهایی درورای این رژیم است.
با توجه به اینکه هیچ نهاد یا سازمانی فراتر از رژیم در ایران نمی تواند شکل گیرد، ضروری بود تا چنین نهادی در خارج از ایران جهت حمایت و هماهنگی فعالیتهای نافرمانی مدنی بخشهای مختلف جامعه ایران ایجاد شود، نهادی که همچنین بتواند مجرای گفتگو و ارتباط با جامعه جهانی باشد. به این ترتیب حکومتهای جهان وهمچنین شهروندان بتوانند با نهادی همکاری کنند که گزینه دموکراتیکی در مقابل رژیم روحانیون باشد.
علی رغم تلاشهای دیپلماتیک بمنظور تحت فشارگذاشتن رژیم برای تغییر جهتش خصوصا در زمینه اهداف هسته ای اش و علی رغم تحریمهای اقتصادی رو به افزایش، رژیم تا کنون قادر به ادامه بقا بوده است -هرچند لنگ لنگان. اما حتی در همین وضعیت رژیم به تهدید ثبات منطقه ای و حتی جهانی ادامه می دهد. همچنانکه عقربه های ساعت جلو می روند و «خط قرمز» هسته ای نزدیک تر می شود، شبح رویارویی نظامی بر آینده نزدیک سایه می افکند. من مدتهاست که معتقدم که فقط یک راه برای اجتناب از جنگ و حل مسیله بطور همزمان وجود دارد: سیاست تعامل، اینبار با نیروهای دموکراتیک در داخل ایران، و حمایت مستقیم از ایرانیان معترض بمعنای تحت فشار گذاشتن رژیم از داخل است.
این ترکیب تحریمها و حمایت از یک گزینه دموکراتیک است که سناریوی برد-برد برای جهان آزاد و هم برای مردم ایران را رقم خواهد زد. مایلم دراینباره کاملا روشن بگویم: ما از حکومت های جهان نمی خواهیم که از سیاست تغییر رژیم حمایت کنند. اما از حکومتهای جهان می خواهیم که از خواسته های مشروع و برحق شهروندانمان برای انتخابات آزاد و عادلانه در ایران حمایت کنند. با این هدف من در طول دوسال گذشته با بسیاری فعالان چه در داخل و چه درخارج ایران برای تشکیل یک شورای ملی همکاری کرده ام، شورایی که تنها ماموریتش مبارزه برای انتخابات آزاد باشد.
در این صحنه فقط دو گزینه امکانپذیر است:
۱) رژیم روحانیون دربرابر فشارهای داخلی و بین المللی تسلیم شود و داوطلبانه قدرت را واگذار کند و اجازه یک انتقال مسالمت آمیز را دهد. این سناریو بسیار نامحتمل است (شاهد آن هم روشهای سرکوبگر در داخل کشور و حمایت از رژیم سوریه است).
۲) کارزار نافرمانی مدنی به پشتیبانی جامعه بین المللی رژیم را براندازد و راه را برای دموکراسی پارلمانی و سکولار هموار کند و حاکمیت و حق تعیین سرنوشت ملی را بازگرداند.
در این مرحله از مبارزه ملی مان برای آزادی، پیشنهاد من به هم میهنانم و همچنین به جامعه بین المللی شروع کارزاری به رهبری این شورای ملی ایرانیان است در جهت حل مشکل اصلی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر