بخش تحلیل خودنویس: می‌گویند سران ایران زیر
بار زور نمی‌روند، مگر آنکه زور، پر زور باشد. اینک زمزمه توقف غنی‌سازی در
صورت برداشته شدن تحریم‌ها از سوی جمهوری اسلامی شنیده می‌شود...اما توجیه
نظام برای سال‌ها و موقعیت‌های از دست رفته چه خواهد بود؟
یک تحلیل‌گر سیاسی در واشینگتن معتقد است
که جمهوری اسلامی به خاطر عدم توقف غنی‌سازی اورانیوم و تداوم سیاست‌های
مقابله‌جویانه با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در طول سه سال گذشته بیش از
۱۵۰ میلیارد دلار ضرر کرده است.با این حساب، تداوم غنی‌سازی و تقابل با قدرت‌های بزرگ، معنایی جز «کش» دادن تحریم‌های تحمیل شده به ایران نخواهد داشت.
جمهوری اسلامی هم‌واره خواستار حذف تحریم‌ها بوده است. اما تحریم‌های تحمیل شده به جمهوری اسلامی تنها به‌واسطه برنامه‌های هسته‌ای نظام نیست. حمایت جمهوری اسلامی از گروه‌های تروریستی و یا نقض گسترده حقوق بشر، تحریم‌های متفاوتی را در طول سی سال گذشته به مردم ایران تحمیل کرده است.
با توجه به نزدیک بودن انتخابات ریاست جمهوری در ایران، کشورهای شرکت کننده در اجلاس آلماتی امید چندانی برای رسیدن به توافقی اساسی را ندارند، اما به نظر می‌رسد برخی از مقام‌های جمهوری اسلامی مایل‌اند حضور نمایندگان جمهوری اسلامی در قزاقستان بی‌نتیجه نباشد.
رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در گفتگو با شبکه العالم گفت: «در ازای توقف غنی‌سازی ۲۰ درصد از سوی جمهوری اسلامی ایران، باید همه تحریم‌های تصویب شده علیه ایران لغو شود.»
علا‌الدین بروجردی با تضیح در باره نیازهای ایران به انرژی هسته‌ای، گفته است که (غربی‌ها) نباید انتظار داشته باشند که با وجود ادامه تحریم‌ها و فشار بر مردم ایران غنی‌سازی ۲۰ درصد هم متوقف شود، چرا که این کار کاملا غیرمنطقی است.
این در حالی است که کارشناسان خلع سلاح هسته‌ای در واشینگتن معتقدند که نباید پیش از انجام مذاکرات به طرف مقابل امتیازی داده شود. از سوی دیگر، بروجردی که خود با ساختار پارلمانی آشناست، می‌داند که حتی اگر نمایندگان دولت‌ها شرایط جمهوری اسلامی را بپذیرند، بسیاری از نمایندگان مجالس کشورهای ۵+۱ با حذف تحریم‌ها مخالفت خواهند کرد. چندی پیش، جیم والش،کارشناس خلع سلاح هسته‌ای دانشگاه ام.آی.تی در جلسه‌ای در واشینگتن گفت: «کسانی در کنگره آمریکا هستند که حتی مشکل هسته‌ای هم حل شود، به دنبال تحریم ایران خواهند بود.»
همچنین، جورج پرکوویچ، کارشناس خلع سلاح هسته‌ای موسسه کارنگی معتقد است که دادن امتیاز به ایران با روش مذاکره کننده‌ها هماهنگ نیست: «ایران البته می‌خواهد قبل از آغاز گفتگو به امتیاز دست یابد که این با معیارهای برخی کشورهای ۵+۱ از جمله فرانسه هماهنگ نیست.»
توماس پیکرینگ، سفیر پیشین آمریکا در سازمان ملل نیز با توجه به تفاوت‌های موجود در ساختار قدرت در آمریکا، معتقد است که هماهنگ کردن کنگره با دولت آمریکا به سادگی میسر نیست.
به این ترتیب، با وجود علاقه جمهوری اسلامی به دست‌یابی به امتیازهایی قابل توجه، معلوم نیست قوای مجریه و مقننه قدرت‌های بزرگ با خواسته‌های نمایندگان آیت الله خامنه‌ای هم‌خوان باشند.
از طرف دیگر، مشکلات رهبری و نهادهای زیر نظر او با توجه به مقاومت طولانی در برابر توقف یا محدود کردن غنی‌سازی در مواجهه با نیروهای داخلی چندان راحت نخواهد بود. اینکه ثابت شود مردم ایران بابت بلندپروازی‌های رهبری هزینه بسیاری داده‌اند برای حامیان رهبری چندان قابل توجیه نیست. اگر ایران به محدود ماندن غنی‌سازی در حدی که قدرت‌های ۵+۱ می طلبند تن بدهد، مشروعیت رهبری نظام و حامیانش دچار چه آسیب‌هایی خواهد شد به ویژه پس از باخت‌های بزرگ اقتصادی و از بین رفتن فرصت‌های مهم در طول ۱۰ سال گذشته.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر