به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران براساس آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله ۲۴.۸ درصد بوده که این شاخص نسبت به فصل مشابه در سال گذشته ۳.۲ درصد افزایش پیدا کرده، در حالی که ۲۷ درصد جمعیت ۱۵ تا ۲۴ ساله، بیکار بوده‌اند.
در این گزارش همچنین نرخ بیکاری در جمعیت شهرنشین، ۱۴.۵ درصد و در میان روستاییان، ۷.۱ درصد اعلام شده است.
در آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، استان فارس با ۲۱.۲ درصد و استان خراسان جنوبی با ۶.۳ درصد به ترتیب بالاترین و پایین‌ترین نرخ بیکاری را در تابستان گذشته داشته‌اند.
استان یزد نیز که در ماه بهار با ۷.۴ درصد کمترین میزان بیکاری را داشت، در فصل تابستان با نرخ بیکاری ۷.۹ درصدی تا رده یازدهم کمترین نرخ بیکاری در کشور سقوط کرد.
این گزارش همچنین می‌گوید که نرخ مشارکت اقتصادی در بین زنان نسبت به مردان و در نقاط شهری نسبت به نقاط روستایی کمتر بوده است.
اعلام نرخ بیکاری از سوی نهادهای دولتی در سال‌های اخیر همواره با حاشیه مواجه شده است. منتقدین عملکرد دولت‌های نهم و دهم معتقدند آمار ارائه شده از سوی دولت «واقعی» نیست.
اوج این انتقادها در مناظره‌های انتخاباتی خردادماه سال ۸۸ بود که رقبای آقای احمدی‌نژاد او را متهم کردند که برای دفاع از عملکرد خود، آمار غیرواقعی ارائه می‌کند.
پس از افزایش انتقادات از عملکرد دولت و افزایش نرخ بیکاری و تورم، رهبر جمهوری اسلامی از مقامات دولتی خواست که آمار را علنی نکنند.
اما مرکز آمار ایران در حالی نرخ بیکاری در کشور را ۱۲.۴ درصد اعلام کرده که کارشناسان و منتقدان دولت می‌گویند نرخ بیکاری بسیار بالاتر از نرخ اعلام شده است. برخی نمایندگان مجلس نیز نرخ بیکاری را بیش از ۴۰ درصد اعلام کرده‌اند.
با این حال براساس آمار رسمی نیز دولت در مهار پدیده بیکاری موفق نبوده است. دی ماه سال گذشته مرکز آمار ایران نرخ بیکاری سال ۸۹ را ۱۳.۵ درصد اعلام کرد؛ این نرخ بالاترین آمار بیکاری در ۹ سال اخیر است.
محمود احمدی‌نژاد در آخرین روزهای سال ۸۹ گفت که در این سال دولت یک میلیون و ۶۰۰ هزار شغل ایجاد کرده و در سال ۹۰ نیز دو میلیون و ۵۰۰ هزار شغل ایجاد خواهد کرد. او همچنین وعده داد که با اجرا سیاست‌های دولت، تا پایان دوره دهم ریاست‌جمهوری، مساله بیکاری به طور کامل رفع خواهد شد.
همان زمان عده‌ای از نمایندگان مجلس و کارشناسان اقتصاد به این سخنان انتقاد کردند و ادعای ایجاد یک میلیون و ۶۰۰ هزار شغل از در سال ۸۹، بی‌اساس بوده، چرا که رکود در بخش صنعتی و آمارها نشان می‌دهد که تعداد شغل‌های ایجاد بسیار کمتر از آمار ادعا شده است.
از طرف دیگر، اخراج کارگران واحدهای تولیدی در زمان دولت‌های نهم و دهم و تجمع اعتراضی آن‌ها بار‌ها گزارش شده است و این اخراج‌ها به‌ویژه در چندماه گذشته به شدت افزایش یافته است.
طبق تعریف کنونی مرکز آمار، افراد شاغل «شامل تمام افراد ۱۰ ساله و بیشتر هستند که درطول هفته مرجع، طبق تعریف کار، حداقل یک ساعت کار کرده و یا بنا به دلایلی به‌طور موقت کارشان را ترک کرده باشند».
با این حال، تعریف شاغل در طرح آمارگیری از اشتغال و بیکاری تا سال ۱۳۸۳ عبارت بود از «فردی که در هفته آمارگیری، دست کم دو روز کار کرده باشد.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر