دویچه وله: شیرین عبادی، برنده ایرانی جایزه صلح نوبل، سایتی را
راه‌اندازی کرده با نام "زنان ایرانی را به خاطر آور". با او درباره هدف
راه‌اندازی این سایت، چگونگی اداره‌ی آن و برنامه‌های آینده این وب‌سایت
گفت‌وگو کرده‌ایم.
فیلمی از نسرین ستوده، حقوقدان و وکیل زندانی، در سالن ملاقات زندان در حالی که از پشت شیشه با پسرک پنج‌ساله‌اش بازی‌های بچه‌گانه می‌کند و دختر دوازده‌‌ساله‌اش به پهنای صورت اشک می‌ریزد و مادر را از پشت شیشه می‌نگرد، روی صفحه اول تارنمایی است که نامش هست: "زنان ایرانی را به خاطر آور".
سمت راست پایین این فیلم سه ستون وجود دارد که سرعنوان هر سه "به خاطر آور" است. این سه ستون سه دوره مورد مطالعه این تارنما را نشان می‌دهند: زنان از جنبش مشروطه‌خواهی تا سلطنت پهلوی، زنان از دوره پهلوی تا انقلاب و زنان از ابتدای انقلاب ۱۳۵۷ تا کنون.
زیر هریک از این سه ستون دو بخش مجزا برای زنان کشته‌شده و دستگیرشده را می‌توان مشاهده کرد. "اسناد" و "کتابخانه" بخش‌های دیگر این سایت هستند. کنوانسیون‌های بین‌المللی، قوانین ایران، سایت‌های زنان و سایت‌های مرجع از جمله زیرمجموعه‌های هر یک از این بخش‌های اصلی‌اند.
رنگ بنفش، نماد فمینیسم، رنگ غالب این تارنماست. شیرین عبادی موسس و سرمایه‌گذار این سایت می‌گوید این سایت را راه‌اندازی کرده تا "حافظه تاریخی پاک‌شده‌ی مردان انقلابی" را بیدار کند؛ مردانی که به گفته‌‌ی او در هر انقلاب پا به پای زنان مبارزه می‌کنند اما بعد از پیروزی، قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان می‌نویسند.
دویچه‌وله: خانم عبادی، سایتی روز ۲۲ خرداد رونمایی شده به نام "زنان ایرانی را به خاطر آور". شما یکی از گردانندگان و مؤسسان این سایت هستید. هدف اصلی شما از راه‌اندازی این سایت چه بوده؟
شیرین عبادی: تاریخ ثابت کرده است که زنان آخرین گروهی هستند که از مزایای دموکراسی بهره‌مند می‌شوند. در انقلاب مشروطیت زنها جانفشانی کردند، اما در قانونی اساسی‌ای که نوشتند حتی حق انتخابات را از زنها دریغ کردند. زنان همچنین در زمان پهلوی برای حقوق برابر و دموکراسی مبارزه‌ها کردند، زندان‌ها رفتند. ولیکن وقتی انقلاب پیروز شد، در قانون نوشتند که ارزش جان زن نصف ارزش جان مرد است، شهادت دو زن معادل شهادت یک مرد است و بسیاری قوانین تبعیض‌آمیز دیگر.
گویا حافظه‌ی تاریخی مردان انقلابی پاک می‌شود. آنان زمان نبرد برای آزادی دوشادوش زنان می‌جنگند، مبارزه می‌کنند، فعالیت می‌کنند، اما هنگام پیروزی فراموش می‌کنند و زنها را پشت در نگه می‌دارند و قوانین تبعیض‌آمیز می‌نویسند. این سایت با این هدف تأسیس شد که نمایی کامل از زنانی که از ابتدای مشروطیت به این طرف در راه آرمان خود به زندان رفتند یا کشته شدند و اسامی این زنان گردآوری شود و راجع به آنان اطلاعات کاملتری در سایت بیاید.
پس در حقیقت می‌شود گفت که این یک سایت مرجع است و شما می‌خواستید آرشیوی در مورد زنان از دوره مشروطه تا کنون تشکیل دهید؟
در حقیقت می‌شود گفت یک بانک اطلاعاتی راجع به مبارزات زنان است که مبداًش از مشروطیت است، تا هر زمان که در آینده زمان اجازه دهد و گردانندگان این را ادامه بدهند. یک بانک اطلاعاتی‌ست.
فیلمی از نسرین ستوده، حقوقدان و وکیل زندانی، در سالن ملاقات زندان در حالی که از پشت شیشه با پسرک پنج‌ساله‌اش بازی‌های بچه‌گانه می‌کند و دختر دوازده‌‌ساله‌اش به پهنای صورت اشک می‌ریزد و مادر را از پشت شیشه می‌نگرد، روی صفحه اول تارنمایی است که نامش هست: "زنان ایرانی را به خاطر آور".
سمت راست پایین این فیلم سه ستون وجود دارد که سرعنوان هر سه "به خاطر آور" است. این سه ستون سه دوره مورد مطالعه این تارنما را نشان می‌دهند: زنان از جنبش مشروطه‌خواهی تا سلطنت پهلوی، زنان از دوره پهلوی تا انقلاب و زنان از ابتدای انقلاب ۱۳۵۷ تا کنون.
زیر هریک از این سه ستون دو بخش مجزا برای زنان کشته‌شده و دستگیرشده را می‌توان مشاهده کرد. "اسناد" و "کتابخانه" بخش‌های دیگر این سایت هستند. کنوانسیون‌های بین‌المللی، قوانین ایران، سایت‌های زنان و سایت‌های مرجع از جمله زیرمجموعه‌های هر یک از این بخش‌های اصلی‌اند.
رنگ بنفش، نماد فمینیسم، رنگ غالب این تارنماست. شیرین عبادی موسس و سرمایه‌گذار این سایت می‌گوید این سایت را راه‌اندازی کرده تا "حافظه تاریخی پاک‌شده‌ی مردان انقلابی" را بیدار کند؛ مردانی که به گفته‌‌ی او در هر انقلاب پا به پای زنان مبارزه می‌کنند اما بعد از پیروزی، قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان می‌نویسند.
دویچه‌وله: خانم عبادی، سایتی روز ۲۲ خرداد رونمایی شده به نام "زنان ایرانی را به خاطر آور". شما یکی از گردانندگان و مؤسسان این سایت هستید. هدف اصلی شما از راه‌اندازی این سایت چه بوده؟
شیرین عبادی: تاریخ ثابت کرده است که زنان آخرین گروهی هستند که از مزایای دموکراسی بهره‌مند می‌شوند. در انقلاب مشروطیت زنها جانفشانی کردند، اما در قانونی اساسی‌ای که نوشتند حتی حق انتخابات را از زنها دریغ کردند. زنان همچنین در زمان پهلوی برای حقوق برابر و دموکراسی مبارزه‌ها کردند، زندان‌ها رفتند. ولیکن وقتی انقلاب پیروز شد، در قانون نوشتند که ارزش جان زن نصف ارزش جان مرد است، شهادت دو زن معادل شهادت یک مرد است و بسیاری قوانین تبعیض‌آمیز دیگر.
گویا حافظه‌ی تاریخی مردان انقلابی پاک می‌شود. آنان زمان نبرد برای آزادی دوشادوش زنان می‌جنگند، مبارزه می‌کنند، فعالیت می‌کنند، اما هنگام پیروزی فراموش می‌کنند و زنها را پشت در نگه می‌دارند و قوانین تبعیض‌آمیز می‌نویسند. این سایت با این هدف تأسیس شد که نمایی کامل از زنانی که از ابتدای مشروطیت به این طرف در راه آرمان خود به زندان رفتند یا کشته شدند و اسامی این زنان گردآوری شود و راجع به آنان اطلاعات کاملتری در سایت بیاید.
پس در حقیقت می‌شود گفت که این یک سایت مرجع است و شما می‌خواستید آرشیوی در مورد زنان از دوره مشروطه تا کنون تشکیل دهید؟
در حقیقت می‌شود گفت یک بانک اطلاعاتی راجع به مبارزات زنان است که مبداًش از مشروطیت است، تا هر زمان که در آینده زمان اجازه دهد و گردانندگان این را ادامه بدهند. یک بانک اطلاعاتی‌ست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر