ما زنان و دختران در روز جهانی‌ زن به خیابان می‌رویم نه برای ((بازگشت به عصر طلایی )) امام و نخست وزیرش

ما زنان و دختران در روز جهانی‌ زن به خیابان می‌رویم نه برای ((بازگشت به عصر طلایی )) امام و نخست وزیرش که با فرمان حجاب اجباری آغاز شد  و نه بخاطر کسانی‌ که دنبال ((اجرای بدون تنازل قانون اساسی‌)) هستند بلکه برای آن به خیابان می‌رویم تا سرنوشت خود را بدست گیریم زيرا دوباره نمی خواهيم شكل ديگری از حكومت دينی را تجربه كنيم و با قهقرای ديگری روبرو شويم. حكومت دينی كه سی و دو سال فقط درد و رنج و اشك برای ما به بار آورد وحشيانه ترين جنايت ها برای تحميل حجاب اجباری و گسترش شنيع ترين ارزشها و اخلاقيات مذهبی ضد زن در جامعه شد.حكومتی كه بر دين تكيه زد تا بر اشكال مختلف ستم واستثمار در جامعه حجاب بركشد.
سؤالی كه پيش روی ماست اين است كه آيا اجازه خواهيم داد صدای زنان در همهمه های موجود، خفه شود؟ يا اينكه تلاش خواهيم كرد كه مهر زنانه بر خيزشهای جاری حك شود. آيا بر مبنای اينكه فعلا طرح خواست ها و مطالبات زنان از اولويت برخوردار نيست، عمل خواهيم كرد؟يا آنكه خواست ها و مطالبات خود را در صدر مبارزات مردم قرار خواهيم داد؟ آيا حفظ «اتحاد» با كسانی كه سی سال مدافع فعال اين رژيم زن ستيز بودند، را دنبال خواهيم کرد؟ يا اتحادی بر پايه منافع اكثريت مردم ايران و جهان – بخصوص منافع زنان – شكل خواهيم داد.
اگر كسی می خواهد موقعيت زنان را در جامعه ای دريابد كه رهبران موج سبز وعده اش را می دهند، بايد به چادر و چاقچور زنانی توجه كند كه امروزه به زور می خواهند آنان را به عنوان «رهبران جنبش زنان» به ما حقنه كنند. كسانی كه حجاب اسلامی را تئوريزه كردند*** و تيغ در دست زنگيان مست قرار دادند تا سر و صورت و سينه زنانی كه در مقابل فرمان امام راحل شان مبنی بر حجاب اجباری بپاخاستند را بشكافند.
اين كه سرنوشت ما در خيابان ها چگونه رقم خواهد خورد به درجه آگاهی و سازمان يافتگی زنان و دخترانی بستگی خواهد داشت كه در صف اول نبردهای خيابانی قرار دارند.


سه شنبه در خيابان ها حضور خواهيم يافت تا مانع از آن شويم كه جنبش آزايخواهانه و برابری طلبانه زنان ايران و همچنين روز جهانی زن توسط گردانندگان صنعت سبز مصادره شود.


سه شنبه در خيابان ها حضور خواهيم يافت تا پا به پای خواهران و برادران خود بجنگيم، در بحبوحه تظاهرات خيابانی و هنگامه نبردهای شبانه، ذهن های هشيار را هشيارتر كنيم؛ حجاب های ستم را در آتش بسوزانيم  و روز جهانی زن را به جشن واقعی ستمديدگان جهان بدل كنيم.