.زجر کش کردن زندانیان سیاسی قتل عمد حساب شده است و باید متوقف شود

محسن دگمه چی زندانی سیاسی که به جرم کمک به خانواده زندانیان سیاسی و داشتن فرزندی در کمپ اشرف به زندان محکوم شده بود روز دوشنبه در سن 53 سالگی در بیمارستانی در تهران دار فانی را وداع گفت। آقای محسن دگمه چی در زندان به بیماری سرطان پانکراس مبتلا شده بود و علیرغم دردهای شدید و کاهش وزن مقامات زندان هرگز اجازه درمان و یا ملاقات حضوری با خانواده را به او ندادند। به گفته یکی از همبندی های او هنگامی که حال آقای دگمه چی رو به وخامت گذاشت او را به بیمارستان بردند و حتی در زمان عمل جراحی نیز او را با دستبند و پابند به تخت بسته بودند. علاوه بر فشارهای جسمی و ندادن دارو و ندادن اجازه برای شیمی درمانی حتی خانواده آقای دگمه چی نیز قادر به ملاقات یا مراقبت از وی نبودند.مرگ اقای دگمه چی یک اعدام از قبل برنامه ریزی شده بود.مقامات زندان با علم به عواقب عدم درمان به طور عمد اقای دگمه چی را در سن 53 سالگی به دام مرگ فرستادند. عدم درمان زندانیان سیاسی و عدم رسیدگی به بیماران یکی از روشهای رایج شکنجه در زندانهای ایران است که کمتر مورد توجه مقامات بین المللی قرار گرفته است. فوت آقای دگمه چی باید افکار عمومی جهان را به سوی وضعیت نابسامان زندانهای ایران و بخصوص زندانیان بیمار و محتاج مراقبت جلب کند. حسین رونقی ملکی وبلاگ نویس- منصور اسانلو- هادی عابد با خدا- فرح واضحان - آرش صادقی- زهرا جباری و حامد روحی نژاد از جمله زندانیانی هستند که احتیاج فوری به درمان در خارج از زندان دارند. وبلاگ نویسان علیه اعدام زجرکش کردن و عدم درمان زندانیان بیمار را به مثابه حکم اعدام میداند و از همه وبلاگ نویسان و روزنامه نگاران و فعالان حقوق بشر میخواهد که با تماس با سازمانها و مقامات دولتی محل اقامت خود و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد از آنها بخواهند که همه توان خود را برای توقف این شیوه رذیلانه اعدام در زندانهای جمهوری اسلامی به کار گیرند