فرض کنید من یکی از همان علی بی غم‌های زمانه هستم ولی تا به حال در تمامی راه پیمایی‌های اعتراضی شرکت کرده‌ام و چند بار داغی و سنگینی باتوم‌های بسیج و نیروی انتظامی را خورده‌ام و باز کم نیاوردم و شرکت کردم.اگر همه مردم برای بر انداختن رژیم به خیابان بیایند و انقلاب کنند چه میشود.مسلما همه انقلاب میکنند ولی حکومت و دولت را باید سپرد به سیاستمداران واقعی..در دولت جدید از همه گروه‌ها چه سلطنت طلب چه چپ مارکسیستی چه حزب کارگر و حتی اصلاح طلب هم بسته به انتخاب مردم و طرفدارنش شرکت خواهند داشت ولی رویای آینده ایران چه خواهد بود در یک سال آینده.اگر سه شنبه‌های اعتراضی در همه شهر‌های ایران گسترده شود و بقیه افراد از لاک محافظه کاری و بیرون از گودی خارج شوند و به موتور اصلی جنبش که همانا جوانان بی باک و دلیر هستند بپیوندند از تابستان آینده دیگر مجبور نیستیم برای دیدن یک کنسرت با جیبی پر از پول به کشور عربی دوبی برویم و توسط عربها تحقیر شویم و به خواننده اجازه خواندن خلیج همیشگی فارس ندهند یا به ترکیه برویم برای اینکه با اعضای خانواده بتوانیم دور از اضطراب و حمله بسیج و نیروی انتظامی شنا کنیم یا به فلان جا..
در مراسم ازدواجمان دیگر نیازی برای گرفتن مجوز از اداره اماکن را نخواهیم داشت یا دادن ضمانت برای جدا بودن زن و مرد برای شادی کردن به یاد ماندنی‌ترین شب زندگیمان.
دیگر برای احیای مراسم سنتی مثل چهار شنبه سوری لازم نیست یک شب شادی کنیم و تا پایان ۱۳ بدر در باز دشتگاه نیروی انتظامی چرت بزنیم.
دیگر برای انتخاب همسر آینده مان بخاطر یک صحبت معمولی در پارک یا دانشگاه یا کافی شپ دستگیر نمیشویم و غرور جوانی مان نزد او با خوردن مشت و لگد نیروی انتظامی شکسته نمی‌شود و پاکدامنی نامزدمان در اول زندگی و دست مالی کردن سینه و صورت و پاهایش توسط مجریان قانون لکه دار نمی‌شود.
بله دوست عزیزم.این است گوشه‌ای از درد‌های کسی که اطرافیان او را علی بی غم مینامند ولی همین علی بی غم در همه تظاهرات شرکت کرده و تا آخرین لحظه در کنار شیر مردان و شیر زنان دیگر میماند تا رویایش به حقیقت بپیوندد.
و سخنی دارم با کسانی که در خانه میمانند و پیگیر برنامه بفرمایید شام و سریالهای فارسی وان رو دنبال میکنند و خم به ابرو نمی‌‌اوردند و آن هم اینکه شما هم به خیابان بیایید حتی اگر شده برای دیدن کتک خوردن و دستگیر شدن مان و با موبایل تان ضبط کنید از کسانی که جانشان را در ک‌ف دست گذاشته اند و تاریخ امروز ایران را ورق میزنند شاید در این میان تلنگری به وجدان خفته تان خورد و یک بار برای همیشه ریشه این ننگ و جور و ظلم را بکنیم.وعده دیدار ما هر سه شنبه در میادین اصلی شهر
نوشته‌ای از علی بی غم از فیروز آباد فارس
دمت گرم علی جان ای کاش گوش شنوایی بود
پاسخحذفsalam,man f hastam va bachehe firouzabadefars ke alan dar euoropa zendegi mikonam,be shoma bayad begoyam ta mardom nakhan hichi dorost nemisheh,man khodam ye zamani dar firouzabad mobareze kardam vali an zaman kasi ba ma nabod,shoma pirouz hastid man midanam,be omide an rooz
پاسخحذف