دختران مير حسين موسوي و زهرا رهنورد، دو تن از رهبران مخالفان در ايران، مي گويند، از غروب ۲۵ بهمن تاكنون از پدر و مادرخود خبر ندارند و تاكنون چند بار به كوچه خانه پدري مراجعه كرده اند اما ماموران مانع از ورود آنها به كوچه شده اند و در هنگام شب چراغ هاي خانه خاموش بوده و اين «مفهوم خوبي ندارد.»
به گزارش وب سايت كلمه فرزندان مير حسين موسوي و زهرا رهنورد در نامه خود تصريح كرده اند چندبار به طر ف منزل پدر و مادر خود رفته اما ماموراني كه در سياه فلزي بزرگي بر ورودي كوچه نصب كرده اند اجازه ندادند كه به خانه پدر و مادرشان نزديك شوند و با توهين آن ها را رانده اند.
دختران مير حسين موسوي و زهرا رهنورد مي گويند ازغروب ۲۵ بهمن كه با پدر و ماردشان صبحت كردند ديگر خبري از آنها ندارند و تا كنون چندبار شب به سر كوچه منزل خانوادگي اشان رفته اند اما چراغ هاي منزل پدر و مادرشان خاموش بوده است.
فرزندان مير حسين موسوي و زهرا رهنورد نوشته اند: «غروب ۲۵ بهمن آخرين بار صداي مادر را شنيديم، از پشت تلفن . يك خودروي ون كوچه اختر را بسته بود. فكر كرديم موقتي است شايد…فكر كرديم مگر مي شود ۱۳ روز پشت دري ايستاد و به انتظارصدايي و اشاره اي كه مادر و پدر هنوز هستند، زنده هستند، سالم هستند و دري و درهايي كه هيچ وقت گشوده نشوند و چراغ هاي خانه اي كه روشن نشوند ديگر.»
دختران ميرحسين موسوي نوشته اند:«يك هفته پيش به سراغشان رفتيم. خودروي ون به شكلي پارك شده بود كه از كنارش يك كاغذ هم رد نمي شد. مرداني كه از خودرو پياده شدند، نقاب داشتند. آدامس مي جويدند و در جواب سوال ما كه براساس كدام حكم فرزنداني را ازديدن پدر و مادرشان محروم مي كنيد، پرخاش كردند.»
آنها اضافه كرده اند:« تكيه زديم به ماشين. غروب هم رسيد. مردان نقاب دارمي پاييدند ما را. توي صورتمان زل مي زدند و مي كاويدند و جوابي هم نمي دادند. تاريكي شب كه رسيد چراغي روشن نشد. خانه همچنان تاريك و تاريك تر مي شد.هيچ نشاني از زندگي هم نبود. نه صدايي…نه حتي كيسه زباله اي كنار در. محافظان را هم مرخص كرده بودند. بازگشتيم. چند مرد هم دنبالمان. از بن بست اختر تا فروردين، سر پاستور پشت سر ما مي آمدند. با فاصله اي آنقدر اندك كه لابد صداي مان را بشنوند.»
آنها مي گويند بارديگر شب به سمت منزل پدر و مادرشان رفته اند ولي «بازهم چراغي توي خانه روشن نبود.هيچ نشاني كه دلگرم مان كند كه پدر و مادرمان هنوز توي خانه هستند، اگرچه محصور و به ناحق.»
دختران مير حسين موسوي و زهرا رهنورد مي گويند هربار كه به سر كوچه منزل خانوادگي اشان مراجعه كرده اند با توهين و عتاب ماموران مواجه شده اند.
آنها نوشته اند: «دو شب ما كه دستمان از همه جا كوتاه بود و نمي دانستيم دادمان را از كدام بي داد گري بخواهيم نيمه شب عازم خيابان پاستور شديم. چه مي خواستيم جز خبري، نشاني، از بودن پدر و مادر در خانه، از سلامت آن ها. از اين كه غذايي مي رسد به آن ها؟ اگر مي رسد سالم است اصلا؟ ما بوديم و تجربه تلخ سالها حوادث نگران كننده.جوابمان را ندادند. بازهم تهديد كردند كه مي گوييم پليس بيايد ببرندتان، توهين، قضاوت و سكوت.»
دختران ميرحسين موسوي و زهرا رهنورد بارديگر به سمت منزل خانوادگي مي رفته و نوشته اند:« بالاخره با اصرار تا سر كوچه رفتيم و از باريكه نيم سانتي كه باز بود با زحمت توي كوچه را نگاه كرديم.پشت اين در سياه فلزي يك در بزرگ آهنين ديگر هم نصب كرده بودند! موازي همان يكي كه قبل تر بود. اين همه ترس و پنهان كاري براي چيست؟ اين همه در آهني و حفاظ و قفل براي چيست؟ اين مردان نقاب پوش بدون حكم به دستور چه كسي پدر و مادري را در پس درهاي آهنين پنهان كرده اند؟ آفتاب زندگي ما را؟ مگر نه اين كه آفتاب طلوع مي كند نوازشگر و مهربان تا صبح دل انگيز ظهور؟»
دختران مير حسين موسوي در بخش ديگري از نامه خود نوشته اند:« مي دانيم پدر و مادرمان در هيچ محكمه صالحي محاكمه نشده اند. مي دانيم پدر و مادرمان اصلا جرمي مرتكب نشده اند. مي دانيم وقتي دو در بزرگ فلزي سر خانه نصب كرده اند، معناي خوبي ندارد.مي دانيم وقتي چراغي روشن نمي شود مفهوم خوبي ندارد.»
آنها درپايان نوشته اند:«دو هفته مي گذرد از نديدن شان. هيچ چيز نشنيديم جز فحاشي و توهين و نگاههاي سرد و يخي. نمي دانيم اين درد را كجا فرياد بزنيم.»
از زمان برگزاري اعتراض‌هاي مخالفان دولت در روز ۲۵ بهمن در تهران و برخي شهرهاي بزرگ ايران، لحن مقام‌هاي حكومت جمهوري اسلامي و فرماندهان نظامي عليه معترضان شدت گرفته است و فشارها بر ميرحسين موسوي و مهدي كروبي افزايش يافته وارتباط انها حتي با خانواده هايشان قطع شده است.
برخي از سايت‌ها و شبكه‌هاي اجتماعي كه ايرانيان در آنها فعال هستند احتمال داده اند كه ميرحسين موسوي و مهدي كروبي به زودي بازداشت خواهند شد.
فرزندان آقاي كروبي روز چهارشنبه درباره «هرگونه برنامه براي حذف فيزيكي مهدي كروبي و فاطمه كروبي» به حكومت جمهوري اسلامي ايران هشدار دادند و مسئوليت چنين اقدامي را متوجه آن كردند.
به گزارش وب سايت كلمه فرزندان مير حسين موسوي و زهرا رهنورد در نامه خود تصريح كرده اند چندبار به طر ف منزل پدر و مادر خود رفته اما ماموراني كه در سياه فلزي بزرگي بر ورودي كوچه نصب كرده اند اجازه ندادند كه به خانه پدر و مادرشان نزديك شوند و با توهين آن ها را رانده اند.
دختران مير حسين موسوي و زهرا رهنورد مي گويند ازغروب ۲۵ بهمن كه با پدر و ماردشان صبحت كردند ديگر خبري از آنها ندارند و تا كنون چندبار شب به سر كوچه منزل خانوادگي اشان رفته اند اما چراغ هاي منزل پدر و مادرشان خاموش بوده است.
فرزندان مير حسين موسوي و زهرا رهنورد نوشته اند: «غروب ۲۵ بهمن آخرين بار صداي مادر را شنيديم، از پشت تلفن . يك خودروي ون كوچه اختر را بسته بود. فكر كرديم موقتي است شايد…فكر كرديم مگر مي شود ۱۳ روز پشت دري ايستاد و به انتظارصدايي و اشاره اي كه مادر و پدر هنوز هستند، زنده هستند، سالم هستند و دري و درهايي كه هيچ وقت گشوده نشوند و چراغ هاي خانه اي كه روشن نشوند ديگر.»
دختران ميرحسين موسوي نوشته اند:«يك هفته پيش به سراغشان رفتيم. خودروي ون به شكلي پارك شده بود كه از كنارش يك كاغذ هم رد نمي شد. مرداني كه از خودرو پياده شدند، نقاب داشتند. آدامس مي جويدند و در جواب سوال ما كه براساس كدام حكم فرزنداني را ازديدن پدر و مادرشان محروم مي كنيد، پرخاش كردند.»
آنها اضافه كرده اند:« تكيه زديم به ماشين. غروب هم رسيد. مردان نقاب دارمي پاييدند ما را. توي صورتمان زل مي زدند و مي كاويدند و جوابي هم نمي دادند. تاريكي شب كه رسيد چراغي روشن نشد. خانه همچنان تاريك و تاريك تر مي شد.هيچ نشاني از زندگي هم نبود. نه صدايي…نه حتي كيسه زباله اي كنار در. محافظان را هم مرخص كرده بودند. بازگشتيم. چند مرد هم دنبالمان. از بن بست اختر تا فروردين، سر پاستور پشت سر ما مي آمدند. با فاصله اي آنقدر اندك كه لابد صداي مان را بشنوند.»
آنها مي گويند بارديگر شب به سمت منزل پدر و مادرشان رفته اند ولي «بازهم چراغي توي خانه روشن نبود.هيچ نشاني كه دلگرم مان كند كه پدر و مادرمان هنوز توي خانه هستند، اگرچه محصور و به ناحق.»
دختران مير حسين موسوي و زهرا رهنورد مي گويند هربار كه به سر كوچه منزل خانوادگي اشان مراجعه كرده اند با توهين و عتاب ماموران مواجه شده اند.
آنها نوشته اند: «دو شب ما كه دستمان از همه جا كوتاه بود و نمي دانستيم دادمان را از كدام بي داد گري بخواهيم نيمه شب عازم خيابان پاستور شديم. چه مي خواستيم جز خبري، نشاني، از بودن پدر و مادر در خانه، از سلامت آن ها. از اين كه غذايي مي رسد به آن ها؟ اگر مي رسد سالم است اصلا؟ ما بوديم و تجربه تلخ سالها حوادث نگران كننده.جوابمان را ندادند. بازهم تهديد كردند كه مي گوييم پليس بيايد ببرندتان، توهين، قضاوت و سكوت.»
دختران ميرحسين موسوي و زهرا رهنورد بارديگر به سمت منزل خانوادگي مي رفته و نوشته اند:« بالاخره با اصرار تا سر كوچه رفتيم و از باريكه نيم سانتي كه باز بود با زحمت توي كوچه را نگاه كرديم.پشت اين در سياه فلزي يك در بزرگ آهنين ديگر هم نصب كرده بودند! موازي همان يكي كه قبل تر بود. اين همه ترس و پنهان كاري براي چيست؟ اين همه در آهني و حفاظ و قفل براي چيست؟ اين مردان نقاب پوش بدون حكم به دستور چه كسي پدر و مادري را در پس درهاي آهنين پنهان كرده اند؟ آفتاب زندگي ما را؟ مگر نه اين كه آفتاب طلوع مي كند نوازشگر و مهربان تا صبح دل انگيز ظهور؟»
دختران مير حسين موسوي در بخش ديگري از نامه خود نوشته اند:« مي دانيم پدر و مادرمان در هيچ محكمه صالحي محاكمه نشده اند. مي دانيم پدر و مادرمان اصلا جرمي مرتكب نشده اند. مي دانيم وقتي دو در بزرگ فلزي سر خانه نصب كرده اند، معناي خوبي ندارد.مي دانيم وقتي چراغي روشن نمي شود مفهوم خوبي ندارد.»
آنها درپايان نوشته اند:«دو هفته مي گذرد از نديدن شان. هيچ چيز نشنيديم جز فحاشي و توهين و نگاههاي سرد و يخي. نمي دانيم اين درد را كجا فرياد بزنيم.»
از زمان برگزاري اعتراض‌هاي مخالفان دولت در روز ۲۵ بهمن در تهران و برخي شهرهاي بزرگ ايران، لحن مقام‌هاي حكومت جمهوري اسلامي و فرماندهان نظامي عليه معترضان شدت گرفته است و فشارها بر ميرحسين موسوي و مهدي كروبي افزايش يافته وارتباط انها حتي با خانواده هايشان قطع شده است.
برخي از سايت‌ها و شبكه‌هاي اجتماعي كه ايرانيان در آنها فعال هستند احتمال داده اند كه ميرحسين موسوي و مهدي كروبي به زودي بازداشت خواهند شد.
فرزندان آقاي كروبي روز چهارشنبه درباره «هرگونه برنامه براي حذف فيزيكي مهدي كروبي و فاطمه كروبي» به حكومت جمهوري اسلامي ايران هشدار دادند و مسئوليت چنين اقدامي را متوجه آن كردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر