فرشته هايی که ما را به بهشت می بَرَن

اين آقا که در عکس زير مشاهده می کنيد ما را به بهشت می بَرَد.


آن شیء سياه رنگی که در دست ايشان است وسيله ی هدايت بشر به سَمتِ بهشت است. ما جهنميان، بالاخره نياز داريم که يک نفر ما را به بهشت ببرد و آن يک نفر همين شخص است. ما از دست او فرار می کنيم، اما او ما را دنبال می کند، قلب ما را، مغز ما را، نشانه می گيرد و افکار جهنمی را با يک شليک از قلب و سر ما دور می سازد و ما را يک ضرب به بهشت می فرستد. اگر هم آن شیء سياه در دست اش نباشد، سعی می کند با شيشه ی نوشابه ای چيزی، بهشت را به ما تنقيه نمايد. گاه نيز در قيامدشتی، پاکدشتی، شش هفت نفری بهشت را در داخل اتومبيل به اشخاص، بخصوص خانم های متاهل نشان می دهند.
البته قبل از ورود به بهشت، آلودگی های زمينی و ناپاکی ها را با چوب و باتون و ميل گرد از بدن مان می سترند تا ما طیّب و طاهر وارد بهشت شويم.
اين يکی آقا که مشاهده می کنيد، يک ابزار ديگر در دست دارد که آن هم وسيله ی هدايت به بهشت است.

با اين وسيله گاه پوست خيار می کنند، گاه پوست اشخاص جهنمی. برای وارد کردن منطق بهشتی به جهنميان، با اين ابزارِ تيز، ابتدا حفره ای در بدن ايجاد می شود، بعد آن منطقِ مُسَلَّم که در قاطعيت و بُرَّندگی اش هيچ ترديدی نيست، به بدن شخص جهنمی داخل می شود.
اما اين يکی آقا يک آقای معمولی نيست. يک فرشته است که بال هايش آسيب ديده و قطعات يدکی اش به زمين نرسيده و نمی تواند پرواز کند.

ايشان چون نمی توانسته پرواز کند، مثل مارمولک (توهين نيست، منظورم قهرمان فيلم مارمولک است) از ديوار بالا رفته تا ماموريتِ الهی خود را در مورد آدم های جهنمی که از دست او فرار کرده اند و نمی خواهند به بهشت بروند انجام دهد. ببينيد ماشاءالله برای به بهشت فرستادن افراد چقدر پر تلاش و کوشا ست. بر ماست که اين ماموران و فرشتگان را دوست داشته باشيم و بدون مقاومت تسليم شان شويم تا ما را به بهشت دلالت کنند. اجرشان با خدا!