برگی از سایت هک شده ی مهدی خزعلی/اعتصاب غذا آخرین سلاح مظلومان/شهریور ۱۳۹۰

ایثار جان آخرین سلاح مظلوم است در زمانی که پناهی ندارد و صدایش به جایی نمی رسد.اعتصاب غذا انتخابی آگاهانه است، انتخاب مرگی خودخواسته و دردناک.مهاتما گاندی – آن مصلح بزرگ – در طول مبارزات راه استقلال و آزادی، برای دفاع از آزادی و شرافت انسانی و حتی برای رفع خشونت میان ادیان و مذاهب، هفده بار دست به اعتصاب غذا زد، اعتصابات او بیشتر علیه استعمار انگلیس و قوانین استعماری بود، اما آخرین اعتصاب او برای توقف خشونت هندوها علیه مسلمانان بود و آنقدر به اعتصاب غذا ادامه داد تا شورشیان با چشم اشکبار کاردهای خود را پیش پایش بر زمین نهادند! هر چند اعتصاب غذاهای گاندی کوتاه مدت بود، اما جایگاه بلند، عزم جدی و جثه نحیف او در موفقیت او در نیل به اهداف بی تاثیر نبود! او در دهه هفتم زندگی، بدون ذخیره چربی در بدن، ۲۱روز مقاومت کرد و این کاری بس بزرگ و سترگ بود و توانست به نسل کشی میان هندوها و مسلمین پایان دهد.آری در اعتصاب غذا، صداقت و استقامت تاثیر گذار است.ایثارجان آخرین سلاح مظلوم است در زمانی که پناهی ندارد و فریادش به جایی نمی­رسد، بسته به شرایط فرد و زمان و مکان، انتخاب می کند، یکی خود را در آتش می سوزاند، یکی با اعتصاب خشک در مدت چند روز مرگی جانخراش را به تصویر می­کشد، یکی اعتصاب غذای تر با آب و مختصری نمک وشکر را برمی­ گزیند.

من اعتصاب غذا و بذل جان در راه آرمان را شهادت می­دانم، اما باید دقت کرد که در زمان و مکان خاص وظیفه چیست و کدام تاثیر گذارتر است.

 

فراموش نکنیم که اعتصاب غذا برای زمانی است که همه راهها بسته است، دیگر راهی نیست، امیدی نیست، ظالم کر و کور است و مظلومین گنگ ولال! اعتصاب غذا ابزاری است برای مقاومت و فریاد، تا ظالم و مظلوم را از خواب دروغین و ترس بیدار کند، آخرین دفاع در برابر بی­عدالتی است، تاثیر و قدرت نفوذ اعتصاب غذا در آمادگی فرد برای مرگ خودخواسته است، او باید از همه دلبستگی­ ها و وابستگی­ ها دل بکند و مهیا شود تا مرگی سخت و دهشتناک را در آغوش کشد، او از جسم و جان خویش تغذیه خواهد کرد، ابتدا کربوهیدراتها(قندها) را می سوزاند و سپس سراغ ذخیره چربی بدن می­ رود، بدن چربی سوز می­ شود و بوی بدی دارد، سپس سراغ پروتئین ها می­ رود، و عضلات و ماهیچه­ ها را سر سفره می­ آورد و از آن ارتزاق می­کند، روزانه خود را وزن می­ کنید و می بینید ۵۰۰ گرم از ماهیچه بازو و ران خود خورده­ اید، این کاهش حجم عضلات برایتان کاملاً محسوس است، سست می­ شوید، موتورهای حرکتی (عضلات) سر سفره می­ آید و خورده می­شود، معده و کلیه ها اولین دستگاه های آسیب پذیرند، کمبود ویتامین­ ها روی پوست و مو و بینایی زودتر از بقیه جاها اثر می­ گذارد، سراشیبی مرگ را با چشم خود می­ بینید، روزشمار اعتصاب غذا حرکت بسوی مرگ خودخواسته است، اما عجیب است، وقتی برای آرمانی بلند با عزمی جزم اعتصاب می­ کنید، اصلاً میل به غذا ندارید!

استراتژی فرد، نوع اعتصاب غذا را تعیین می­کند، متناسب با اهداف و زمانی که برای نیل به هدف در اختیار داریم، بعضی اهداف سهل الوصول و در حوزه اختیارات زندانبان است، بعضی در حوزه اختیارات قاضی و یا دستگاه قضا است، گاهی اهداف نیاز به مصوبه مجلس و تصمیم حاکم دارد، بسته به اهداف و زمان و تاثیر گذاری فرد می­توان نوع اعتصاب غذا را برگزید، این جانثاری هرچه طولانی تر، جانکاه­تر و دردناکتر است، صاحبان اندیشه و قلم، مسیر دشوار و طولانی را برمی­گزینند، تا پیامشان در دوران اعتصاب غذا به گوش همگان برسد و هدف بیداری محقق شود. اما سبزی فروش تونسی، رسالت یک انفجار عواطف را بر عهده دارد و کارش را خوب انجام می­ دهد.

اما باید بدانید و آگاه باشید که اعتصاب غذا آثاری ماندگار بر جسم و جان شما خواهد گذاشت، دیگر آن فرد قبلی نخواهید شد، اما همین آثار ماندگار را بر وجود ظالم وبیدادگرنیز خواهد گذاشت.

من بر این باورم که اصلاح هر جامعه ای از اصلاح سیستم قضایی آن شروع می شود، اگر حقوق اولیه یک متهم - از قبیل تفهیم اتهام ، حق حضوروکیل، ملاقات وتماس تلفنی، تناسب اتهام با قرارصادره، مرتبط بودن مواد قانونی استنادی با اتهام (گاهی با هیچ سریشمی نمی چسبد و حکایت گ.. و شقیقه است، مثل همین اجتماع و تبانی رایج در تمام احکام صادره سیاسی!) عدم شکنجه و تحمیل و تلقین و تهدید و تطمیع، امکان استفاده ازرسانه ها تا متهم از اجتماع منفک نشده و در شرایط خلاء بازجویی نشود، منع بازجویی در شب، منع سلول انفرادی و چشم بند، تامین امکانات اولیه نظیر خورد و خوراک و خواب و هواخوری و دستشویی و استحمام و.... –رعایت نشود، من ترجیح می دهم برای اصلاح سیستم قضایی – که مقدمه اصلاح جامعه است – اعتصاب غذا کنم و جانم را فدای این اصلاح اساسی نمایم و این اقدام را شهادت در راه خدا می دانم.

توصیه من به همه کسانی که در سیستم قضایی مورد ستم و بی عدالتی واقع می شوند این است که وقتی شأن انسانی شان رعایت نمی شود، به زندگی حیوانی رضایت نداده و با اعتصاب غذا از حقوق انسانی خویش دفاع کنند، این هم به نفع آنهاست و هم دفاع از جامعه بشری است. من مرگ با عزت را بر زندگی ذلت بار ترجیح می دهم.