ربکا گریفین و یکلی کمپبل، در 27 مارس 2013، در باره تصمیم هفته پیش از این تاریخ کنگره، نوشته اند:
● هفته پیش، 10 سال بعد از اشغال عراق، در لحظه بازاندیشی پیرامون جنگ و پی آمدهایش، کنگره کار جنگ با ایران را باز هم آسان تر کرد. اقدام سنا مسلم می کند که کنگره از درسهای حمله به عراق، هیچ نیاموخته است.
سناتور رون وایدن که برضد جنگ با عراق رأی داده بود، به 76 سناتوری
پیوست که جانبدار تصویب شدن طرحی بودند که حکومت امریکا را برآن می دارد
که در صورت حمله اسرائیل به ایران، از لحاظ نظامی و دیپلماتیک و اقتصادی از
او حمایت کند. این
طرح جزئی از اقدامات کنگره در زمینه سازی برای جنگی است که هرگاه روی دهد،
جنگ عراق در مقایسه با آن، به گردش در یک باغ مانند خواهد شد.
● تاریخ
به ما می آموزد که شتابان رفتن بسوی جنگ، یک رویداد غمبار نیست، بلکه یک
آتش سوزی آرامی است که ناگهان به یک آتش سوزی مهیب بدل می شود. کنگره دارد زمینه تکرار این آزموده را آماده می کند.
● کنگره اینکه حمله نظامی به ایران را بسیار آسان کرده است: سال پیش، مجلس نمایندگان و سنا رأی دادند به عبور از خط قرمزی که حکومت معین کرده بود و آن ساختن بمب اتمی توسط ایران بود. این دو مجلس رأی دادند به اقدام نظامی برضد تأسیسات اتمی ایران، پیش از آنکه ایران از این خط عبور کند. طرح مصوب «توانائی اتمی» را تعریف نمی کند. عبارت گنگی است که می توان آن را در باره هرکشوری که برنامه استفاده از انرژی اتمی را دارد بکار برد.
● طرحی که این بار سنا تصویب کرده و کاری غیر معمول است، حمایت از حمله نظامی به ایران است. سناتور لیندسی گراهام، حامی طرح، همراه با سناتور روبرت منندز، در گفتگو با واشنگتن پست، آن را اینطور توضیح داده اند: در آنچه به قطعنامه هائی مربوط می شود که برضد ایران تصویب شده اند، روش گام به گام بکار رفته است. قدم اول، مهار کردن و فشار وارد کردن و در همان حال حمایت از اسرائیل است. اگر عمل نکرد، قدم بعدی، اجازه حمله نظامی دادن و به پرزیدنت اوباما اجازه جنگ با ایران را دادن است.
● برخی از حامیان طرح مصوب استدلال می کنند که جای هیچگونه نگرانی نیست. اما
اگر قرار بود حکومت ایران از حمله به امریکا حمایت کند، بازجای هیچگونه
نگرانی نبود؟ اظهاریه سنا قدرتمند است و سناتور ها این را می دانند. قدمها که کنگره از پس هم بر می دارد، وضعیت را آشفته می کند. رهبران نظامی به صراحت می گویند که حمله به ایران فاجعه آمیز خواهد بود. تشدید برخوردها با ایران نیز بسا همین نتیجه را ببار آورد. زیرا تحصیل دلیل می شود برای رﮊیم ایران که سلاح هسته ای بسازد. سازمانهای اطلاعاتی امریکا می گویند نباید ایران را به تنگنا راند و ناگزیرش کرد تصمیم به ساختن اسلحه اتمی بگیرد.
● باوجود این واقعیت، ما تردید داریم که حکومت امریکا می خواهد با ایران جنگ کند. اما از آن بیم داریم که کنگره به حکومت او فشار آورد و ناگزیرش کند که دیپلماسی را با گزینش دیگری جانشین کند. امریکا و کشورهای همراهش می کوشند در گفتگوها با ایران پیشرفت حاصل شود. اما باوجود تنش دیرپا، این روش زود و آسان به نتیجه نمی رسد. اینست که کنگره فرصت می یابد به حکومت به گزینه نظامی روی آورد. هم اکنون کنگره حمایت از عمل نظامی برضد ایران را بعمل آورده است.
مردم ایران و حکومتشان اغلب از مقاصد امریکا می پرسند و شک و تردیدهایشان بجا است زیرا که دولت امریکا دو صدا دارد: حکومتش یک صدا و کنگره اش صدائی دیگر دارند. کنگره می باید دست از اینگونه کارها بردارد تا که حکومت بتواند سیاست خود را به پیش ببرد.
● 77 سناتوری که طرح را امضاء کرده اند، 10 سال بعد، وقتی به امروز فکر خواهند کرد، چه خواهند گفت. بهترین کار حل شدن مشکل از راه گفتگو است. بدترین سناریو، جنگ فاجعه بار دیگری در خاورمیانه است. سنا می باید در باره روش زیانمندش بیاندیشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر