روزنويس مجتبی واحدی ـ مراسم افتتاح اجلاس عدم تعهد را به صورت مستقيم
از تلويزيون جمهوری اسلامی نگاه می کنم .چند نکته آن برايم قابل تأمل است .
اولين نکته، عدم آرامش خامنه ای در حين سخنرانی بود .او که معمولاً در سخنرانی های خود ، بدون استفاده از متن مکتوب ، بدون « تپق » زدن و به راحتی صحبت می کند در سخنرانی امروز خود که از روی متن قرائت می شد بارها دچار لکنت شد.
نکه دوم رفتار خودخواهانه مسئولان جمهوری اسلامی بود .خامنه ای بلافاصله بعد از سخنرانی خود ، جلسه را ترک کرد . در اين زمان ،رامين مهمان پرست سخنگوی وزارت خارجه ، پشت تريبون رفت و به زبان انگليسی خيلی ويژه گفت :PLEASE REMAIN SEATED AS PRESIDENT OF ISLAMIC REPUBLIC OF IRAN SCORT THE LEADER OF ISLAMIC REPUBLIC.
اين اسکورت ، دقايق نسبتاً‌طولانی موجب بر هم ريختن داخل سالن شد .پس از آن رئيس جمهور مصر ، نخست وزير هند ، احمدی نژاد ، دبير کل سازمان ملل، ناصر عبدالعزيز رئيس مجمع عمومی سازمان ملل و وزير خارجه جمهوری اسلامی در جايگاه هيئت رئيسه مستقر شدند و دکتر محمد مرسی سخنرانی خود را شروع کرد که طی آن چند بار با تأکيد بر حق مردم سوريه برای آزادی و به پيروزی رساندن انقلاب خود ، رسما به رهبر جمهوری اسلامی که همين ديروز از دولت اسد حمايت کرده بود «تودهنی » زد.
دفاع مؤدبانه و اصولی او از حق مردم فلسطين به جای شعارهای بی حاصل و اهانت آميز از ديگر ويژگی های سخنرانی او بود. مدت زمانی که دکتر مرسی به موضوع سوريه و لزوم آزاد سازی آن اختصاص داد از ساير بخش های صحبت او بيشتر بود .
او با اين صحبت ها نشان داد يکی از اهداف اصلی او از حضور در تهران ، «آچمز کردن سياست جمهوری اسلامی در سوريه» و استفاده از تريبون تهران برای خنثی کردن شعارهای جمهوری اسلامی در موضوع سوريه بوده است .
برای من عجيب بود که او حتی به صورت سمبليک هم حاضر نشد از «حق هسته ای ايران» دفاع کند .نکته جالب ديگر در سخنرانی محمد مرسی ، تجليل ار رياست سه ساله مصر بر کنفرانس عدم تعهد بود در حالی که بيش از دو سال از اين سه سال ، رياست کشور مصر به عهده حسنی مبارک بوده که هم اکنون در حال محاکمه است . اين رفتار را مقايسه کنيد با رفتار سران جمهوری اسلامی که نه تنها همواره فعاليت های رژيم گدشته ايران را يکسره سياه و خائنانه جلوه می دهند بلکه مديريت دوره های متفاوت در زمان استقرار جمهوری اسلامی را «خائنانه »معرفی می کنند .
او در سخنرانی خود به صورت زيرکانه ، به موضوع «گفتگوی تمدن ها و فرهنگ ها» هم اشاره ای داشت . اين سخن ، بازگويی پيشنهاد افتخار آميز سيد محمد خاتمی در سال دو هزار بود و او قطعا می داند که سخن گفتن از اين موضوع برای سران فعلی جمهوری اسلامی ، خوشايند نيست .
ونهايتا اينکه او حتی به صورت تعارف آميز هم به حضور و سخنرانی آقای خامنه ای اشاره ای نداشت. اين جلسه سه طنز هم داشت . نخست، پيشنهاد آقای خامنه ای برای برگزاری رفراندوم برای حل معضل فلسطين ،دوم ميزان تسلط مترجم بود که بارها با ترجمه غلط سخنان مرسی ، از رياست ايران بر کنفرانس عدم تعهد در سه سال گذشته به جای سه سال آينده سخن گفت وديگری قطع ميکروفون در زمان سخنرانی دومين سخنران - رئيس مجمع عمومی سازمان ملل ـ بود .
اولين نکته، عدم آرامش خامنه ای در حين سخنرانی بود .او که معمولاً در سخنرانی های خود ، بدون استفاده از متن مکتوب ، بدون « تپق » زدن و به راحتی صحبت می کند در سخنرانی امروز خود که از روی متن قرائت می شد بارها دچار لکنت شد.
نکه دوم رفتار خودخواهانه مسئولان جمهوری اسلامی بود .خامنه ای بلافاصله بعد از سخنرانی خود ، جلسه را ترک کرد . در اين زمان ،رامين مهمان پرست سخنگوی وزارت خارجه ، پشت تريبون رفت و به زبان انگليسی خيلی ويژه گفت :PLEASE REMAIN SEATED AS PRESIDENT OF ISLAMIC REPUBLIC OF IRAN SCORT THE LEADER OF ISLAMIC REPUBLIC.
اين اسکورت ، دقايق نسبتاً‌طولانی موجب بر هم ريختن داخل سالن شد .پس از آن رئيس جمهور مصر ، نخست وزير هند ، احمدی نژاد ، دبير کل سازمان ملل، ناصر عبدالعزيز رئيس مجمع عمومی سازمان ملل و وزير خارجه جمهوری اسلامی در جايگاه هيئت رئيسه مستقر شدند و دکتر محمد مرسی سخنرانی خود را شروع کرد که طی آن چند بار با تأکيد بر حق مردم سوريه برای آزادی و به پيروزی رساندن انقلاب خود ، رسما به رهبر جمهوری اسلامی که همين ديروز از دولت اسد حمايت کرده بود «تودهنی » زد.
دفاع مؤدبانه و اصولی او از حق مردم فلسطين به جای شعارهای بی حاصل و اهانت آميز از ديگر ويژگی های سخنرانی او بود. مدت زمانی که دکتر مرسی به موضوع سوريه و لزوم آزاد سازی آن اختصاص داد از ساير بخش های صحبت او بيشتر بود .
او با اين صحبت ها نشان داد يکی از اهداف اصلی او از حضور در تهران ، «آچمز کردن سياست جمهوری اسلامی در سوريه» و استفاده از تريبون تهران برای خنثی کردن شعارهای جمهوری اسلامی در موضوع سوريه بوده است .
برای من عجيب بود که او حتی به صورت سمبليک هم حاضر نشد از «حق هسته ای ايران» دفاع کند .نکته جالب ديگر در سخنرانی محمد مرسی ، تجليل ار رياست سه ساله مصر بر کنفرانس عدم تعهد بود در حالی که بيش از دو سال از اين سه سال ، رياست کشور مصر به عهده حسنی مبارک بوده که هم اکنون در حال محاکمه است . اين رفتار را مقايسه کنيد با رفتار سران جمهوری اسلامی که نه تنها همواره فعاليت های رژيم گدشته ايران را يکسره سياه و خائنانه جلوه می دهند بلکه مديريت دوره های متفاوت در زمان استقرار جمهوری اسلامی را «خائنانه »معرفی می کنند .
او در سخنرانی خود به صورت زيرکانه ، به موضوع «گفتگوی تمدن ها و فرهنگ ها» هم اشاره ای داشت . اين سخن ، بازگويی پيشنهاد افتخار آميز سيد محمد خاتمی در سال دو هزار بود و او قطعا می داند که سخن گفتن از اين موضوع برای سران فعلی جمهوری اسلامی ، خوشايند نيست .
ونهايتا اينکه او حتی به صورت تعارف آميز هم به حضور و سخنرانی آقای خامنه ای اشاره ای نداشت. اين جلسه سه طنز هم داشت . نخست، پيشنهاد آقای خامنه ای برای برگزاری رفراندوم برای حل معضل فلسطين ،دوم ميزان تسلط مترجم بود که بارها با ترجمه غلط سخنان مرسی ، از رياست ايران بر کنفرانس عدم تعهد در سه سال گذشته به جای سه سال آينده سخن گفت وديگری قطع ميکروفون در زمان سخنرانی دومين سخنران - رئيس مجمع عمومی سازمان ملل ـ بود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر